HOLY WEEK SACRIFICES

“O Lord, the woman who had fallen into many sins, sensing Your Divinity, takes upon herself the duty of a myrrh-bearer. With lamentations she brings you myrrh in anticipation of your entombment. "Woe to me!" she cries, "for me night has become a frenzy of licentiousness, a dark and moonless love of sin. Receive the fountain of my tears, O You who gathers into clouds the waters of the sea. Incline unto me, unto the sighings of my heart, O You who bowed the heavens by your ineffable condescension. I will wash your immaculate feet with kisses and dry them again with the tresses of my hair; those very feet at whose sound Eve hid herself from in fear when she heard You walking in Paradise in the twilight of the day. As for the multitude of my sins and the depths of Your judgments, who can search them out, O Savior of souls, my Savior? Do not disdain me Your handmaiden, O You who are boundless in mercy."

This hymn tells the sinful woman who washed the feet of Jesus Christ in the house of Simon the Pharisee.

It’s time to forget and forgive (to my fellow Filipinos, let’s forget the existence of Chip Tsao), sabi ng kasama ko sa bahay. Sige nga patatawarin ko na rin ang mga taong may problema (sa akin). Madali naman akong magpatawad lalo na sa mga taong marunong humingi ng tawad. Lalo na ngayon at holy week na pala. Hindi ko naman sinasabing ngayon lang ako nagpapatawad.

Sa ating mga Kristiyanos, panahon na naman ng paggunita – pagbabalik tanaw sa pagpapakamatay ni Jesus Christ sa cross alang-alang sa atin. Alam ng lahat that Jesus had died on the cross to save the world. Kaya bilang kabayaran sa kanyang pagsasakripisyo, kailangan marunong din tayong magpatawad at magmahalan. Siguro kung lahat lang ng tao sa bundo ay marunong magpatawad at magmahal wala sanang gulo, wala sanang Chip Tsao (hayan naman, naalala ko na naman si Tsao, lol).

Tatlong taon na ako dito sa Dubai at tatlong taon na din na di ko nagagawa ang kadalasan kong ginagawa tuwing Holy week noong nasa Pinas pa ako. Sabi kasi ng nanay ko, kailangan magsakripisyo tuwing holly week. Kaya kahit medyo mahirap ginagawa ko. Nilalakad kong magdamag ang buong isla ng Camiguin (imagine kung ano ang mangyayari sayo kung buong araw at gabi kang maglalakad na naka-tsinelas lang, walang tulog). Inaakyat ko ang “walk-way” kahit napakatayog at napakainit. Di bale sakripisyo naman ‘yon para sa Kanya.

Ano kaya ang magandang sakrispisyo ang pwede kong gawin dito sa Dubai? Di ko naman pwedeng ikutin ang buong Dubai na maglalakad. Masagasaan lang ako sa mga rumaratsadang mga sasakyan. Wala namang bundok na pwede kong akyatin. Ang Burj Dubai kaya? ‘Wag na. Di pa ako nakaakyat nahuli na ako ng pulis.

Hindi naman kailangang gumawa ng napakahirap para lang maipakita na nagsakripisyo ka. Pagdarasal ng mataimtim at pananalig sa Kanya ay sapat na. Pero siyempre kailangan din nating mag-fasting. Iwas muna tayo sa mga mabobonggang pagkain. Magtiis lang muna tayo sa galonggong (lol).

Sa lahat ng mga Ka-blogs, happy Holy week!